Na een goede en verdiende nachtrust was ik nogal vroeg wakker, het was aant licht worden toen ik me buiten het hotel begaf.Op de stoffige en vuile baan waar er al een rumoer heerste van allerlei tuk-tuk's en andere brommertjes, ben ik aan een wandeling begonnen om de straat een beetje te leren kennen. overal werd je angesproken, tuk tuk sir!! maar ik wou wandelen en niet op zo een brommertje zitten, en telkens moest ik beleefd neen zeggen, zo ben ik dan he!!. Na een 300 meter op de baan zat er een vrouwtje met een kindje te bedelen, normaal draai ik men hoofd en ga verder, maar nu nam ik 1dollar en probeerde dat aan het kindje te geven, daar het kindje nog vrij klein was gaf ik het aan de mama, aree ik vermoede dat het de mama was, eigenlijk was het een kind met een baby.Na een wandeling van een half uurtje ben ik terug naar men kamer gegaan, en ter plaatse een ontbijt genomen.Na het toch wel sobere ontbijt ben ik de stad ingetrokken, ik had een copy van een stads plan. Na een paar keer te zijn verloren gelopen, ben ik toch in het centrum geraakt. Ook daar heerste er drukte, moet er hier dan niemand werken ? dacht ik. Onderweg in de stad werd ik aangesproken door de nederlander die ik gisteren leerde kennen op de bus, en zo, zijn we samen verder de stad gaan verkennen. Ondertussen was het al middag, en na een pizza en enkele biertjes was het tijd om een late siesta te houden. Na een gezondheidsslaapje en een koude douche, was het al flink donker.In men boekje stond, dat er in Siem Reap enkele leuke straatjes zijn waar er overal life muziek is, en da is men ding he!! En o ja toen ik daar aankwam zag ik het meteen, bingo! ik heb me op een terras je gezet met een koel getapte pint bier( goed bier en maar een halve dollar voor een glas). Enkele pinjes later kwam Adriaan ( de nederlander) er voor bij en vroeg of hij mocht plaats nemen, ik had geen bezwaar. na een goed gesprek over al onze reis ervaringen, en dat waren er al wat, zijn we verder naar een andere plaats gegaan, een soort van open disco met goede muziek( jare 80) En na een half uurje was er een gesprek met een van de dienstertjes, die vroeg wat we van plan waren de volgende dag? De nederlander had een fiets gehuurd en zou naar Angkor rijden, een 15 km, ik en fietsen neen liever niet. Ik had Angkor ook op men lijstje staan, en besliste om het met de tuk tuk te doen.Enkele pintjes later kwam het dienstertje bij ons aan de tafel zitten, ze had een oogje op de nerderlander, en vise versa.Even later kwam er een schuchter sober gekleed meisje,een vriendin van het dienstertje bij ons zitten, en zo had ik ook iemand om mee te praten( later wist ik dat het dienstertje dit meisje had opgebeld) Na vele vijven en zessen besliste we om morgen samen naar Angkor te rijden en zou zij men gidsje zijn. Het was bedtijd, en spraken af om 11 uur aan men hotelletje.Ik en Adriaan gingen te voet naar de kamer en een paar honderd meter voor de kamer zat het bedelmeisje nog steeds met haar kindje en vroeg om eten.We zijn beiden verder naar de kamer gegaan, tijdens het rommelen in men rugzak zag ik dat ik nog twee reepjen kitkat( een soort van chokolade) liggen had, en ik dacht meteen aan dat bedelmeisje. Ik bracht de repen naar het bedelmeisje, ze was er blij mee, en toen ik het kindje eenn hand probeerde te geven, werd ik gewaar dat het kindje koorts had, en de moeder bevestigde dat het kindje ziek was.

Na een nachtje slapen, het was 7 uur en was waker geworden van het rumoer in de straat. Na de opfrisbeurt, zou ik gaan ontbijten iets verder weg in de straat. En tot verwondering zat de bedelende meisje nog steeds met haar kindje op de zelfde plaats, toen ik vroeg hoe het was begon ze bijna te wenen en probeerde uit te leggen dat het kindje niet meer kon eten en drinken, en de koorts was volgens mij ook toegenomen.Het engeltje op de ene kant van men schouder vertelde me, Mario ,het is tijd om in te grijpen. Zo besliste ik om een tuk tuk te roepen en het kindje samen met de moeder naar een zieken huis te voeren;, Ik ben mee gereden en de tuk tuk stopte aan kinderdokter, het was daar al een grote drukte. De tuk tuk driver helpte me met het zoeken van de arts, eenmaal we die gevonden hadden, ging het vooruit, het kindje kreeg drie grote spuiten, en er werd een infuus aangebracht. later vernam ik dat het kindje er erg aantoe was( het was aan het uitdrogen door zwakte) en moest nog de hele dag in het ziekenhuis blijven, ik heb het zaakje betaald, en de mama kon niet op van vreugde. Terug naar de kamer, het was bijna elf uur en de afspraak naar Ankgor, weet je wel!! En wonder bij wonder het vrouwtje stond te wachen, en we zijn samen naar Angkor gereden, en in de tuk tuk klikte het meteen, ze probeerde me te vertellen over het leven in Cambodja. Angkor is een zeer groot paleizen en tempelcomplex, die al verschillende keren is getroffen door aardbevingen. Na een uurtje of vijf had ik er genoeg van, er zijn mensen die hier een hele week kunnen rondlopen. Toen we vertrokken vroeg ik om langs het hospitaal te rijden om te gaan kijken hoe het met het kindje was. Toen we daar aankwamen lag het kindje met het tweede en laatste infuus, de moeder vertelde dat het allemaal ging goed komen en gaf me een dikke knuffel.Ik heb de tweede infuus betaald en de moeder nog 10 dollar gegeven, en ze kon haar geluk niet op, ook men gidsje kreeg de tranen in de ogen. Man wat voelde ik me ook goed, ik had misschien het leven van dat kindje gered.S' avonds heb ik met men gidsje afgesproken , om samen iets te eten en een biertje te drinken.Tijdens het gesprek voordien met men gidsje wist ik dat 35 jaar oud was en Sutjetan noemde.

hoe je met geld toch iets prachtig kunt doen, maar je moet het willen doen he, ik luister niet vaak naar het engeltje, maar ga het meer doen.

groetjes uit Sean Riep mario be barmachtige!!!! wa ne tittel he!!!:-)