S'morgens opgestaan met een stijve- - -nek, warschijnlijk van gisterenavond te veel voor de ventilators gezeten tijdens het nachtje stappen met Sutjetan. Dan eerst men nek maar laten maseren, 4 dollar en een uurtje later voelde ik me al veel beter.Terug naar men hotelletje, maar eerst op zoek naar de moeder en haar kindje, maar die leken van de aardbodem verdwenen, da zal mischien een goed teken zijn; Ik had afgesproken met Sutjetan, ze zou me het meer op cambodjaanse wijze laten zien, da beloofde alvast he!!. Klokslag 11 uur stond ze voor mij in de receptie van het hotel, en we gingen samen naar de tuk tuk die zij ook geregeld had.Tot verstomming kwam ik te staan toen ik zag dat er al volk in de tuk tuk zat???? En Sutjetan was een beetje stout geweest en had een deel van haar familie meegenomen, haar grootmoeder, haar jongste zuster en haar dochtertje van 6, daar had ze nog niets van verteld. Wat kon ik doen,ze naar huis sturen? maar nee toch des te meer zielen des te meer vreugde, maar geen van de familieleden verstond of praate een woord engels - dan maar met gebarentaal he!! en het lukte wonderwel.Na een half uurtje tuk tukken kwamen we aan het meer aan.En ik stond met men mond vol tanden, is dit alles?Er was een oever tie een 10 tal meter boven de waterspiegel stond, en hier en daar vaarde een vissersbootje.Ze liepen allen voor me en ik voelde me bekocht, na een 3 honderd meter kwamen we op een pad tussen de struiken en enkele minuten verder ging er een pad naar beneden tot op het waterniveau.En toen verstond ik het. Hier was een overdekt terras gemaakt van riet overtrokken met een doek, het hele gedoe was wel 100 meter lang en drie meter breed, en ingedeeld in compartimentjes van een 3 meter, we kregen een compartimentje toe gewezen, er waren er al vele bezet. En toen begon de cinema, eerst kwamen ze langs met zwembroeken die je kon huren, een beetje later met handdoeken, met drank en voedsel, en eer je het besefde stond het hele plaatsje vol. her en der waren familie's hun zondag aan het vieren, en de sterke drank een soort wisky werd nogal ruim uitgeschonken.Ik bleef maar bij een bierje, dat was het veiligste.Het voedsel dat vooral uit rijst kip en vis bestond smaakte me niet zo, mùaar heb wel van alles geproefd. En lpots terwijl ik men hemd uit tracht te doen sprong men gsm in het water, maar hij kon niet zwemmen en verdronk meteen, ik ben zonder twijfelen achterna gedoken.Ik denk dat ik voor men gsm aan de grond was, het water was daar maar een meter diep, dus was men telefoontje snel boven water, nimand van de menqsen die ik bij me had wist wat er juist gebeurd was en dachten dat ik een grap uithaalde, tot ik men gsm liet zien; meteen heb ik hem geopend, en men simkaart er uit gehaald , die was gelukig nog droog, uit de andere delen van men gsm druipte het water.Die is naar de vaantjes dacht ik, en zal hier een andere moeten kopen. daar ik toch al nat was besloot ik maar verder te zwemmen in het toch warme water.Omstreeks4 uur zijn we vertrokken en zijn nog naar het , cultural village gereden, waar er van alles te doen was. Omstreeks 21 uur stond ik met Sutjetan aan men hotelletje, en zijn we overeen gekomen dat ze dedag nadienmet mij naar Phnong Penh zou reizen, zolang dat het klikte zou ze bij me blijven.De mogend daarop zijn we samen met de bus naar de hoofdstad, het zou 6 uurtjes duren.Een maal ter plaatse was er snel een hotel gekozen, ik wou een goede indruk maken en heb maar een iets duurder genomen.Ze was in de wolken, een kamer met twee grote bedden.Ik vertelde haar dat ik een nieuwe gsm wou kopen, ze vroeg me om men oude gsm met haar mee te geven, ik snapte het niet, ze vertrok en was een half uurtje later weer terug op de kamer met een brede lach.Ze vertelde me dat men gsm gemaakt was en ik lachte dat hoofdschuddend weg.Ze vroeg me de simkaart, en stak die op haar plaats, en nadat ik de pincode vormde werkte men gsm als vanouds, en toen lachte zij al schuddend met haar hoofd.Meteen is er een test uitgevoerd en binnen enkele minuten had ik een berichtje terug. Als ge hetzelfde in Belgie meemaakt doen ze niet eens de moeite, hier blijkbaar wel en zijn ze slimmer dan de verkopers in belgie, maar die willen aleen nog maar verkopen.

Zo zie je maar gisteren hielp ik de moeder en haar kindje, en nu helpt Sutjetan me,

de wereld is rond, en we moeten elkaar helpen:-)

Een tevreden man in een vreemd land, rare combinatie he!!

groetjesvan mario en men gidsje