Gisteren een vermoeiende busreis naar Vang Vieng, ten eerste was de bus 45 minuten te laat, en dan die bus , amaai!! Langs buiten zag ze er nog goed uit , maar binnen in?? wa was datte?? nen hoop zetels waarvan de bekleding stuk was en hier en daar staken er de spiralen door, en dan zeer vuil, moet jedaar voor betalen, daar moet ge geld voor bijkrijgen as ge daar instapt. Mor ik denk dak slim geweest ben, terwijl de andere hun bagage aan het inladen waren, ben ik in de bus gestapt, en al een goede plaats gezocht, en daar men handbagage achtergelaten, en dan men grote rugzak in de bagageruimte gezet, als we straks aankomen heb ik bij de eerste men bagage terug :-) .De bus zat afgeladen vol, en er kwam een jonge vrouw naast me zitten, da viel al mee, voor het zelfde geld??En er zat een echte pipo op de bus, nog ene van mei 68 denk ik( power flower) we waren nog niet vertrokken en die nam een tamboerijn en begon daarmee te rammelen en ook nog een soort van zingen, of noem ik het jodelen, iedereen keek verbaasd op, maar het werd niet gewaardeerd , en na aanmanen van de chaufeur stopte hij dan toch. Toen we eenmaal uit Vientiane waren werden de wegen enorm slecht, en da is niet te schatten zalle, en wiebelen die bus, ze had wel bladveren maar geen schokdempers,denk ik, kan je je dat voorstellen( was net een atraktie van bobbejaanland). Onderweg hebben we eenmaal gestopt, en je hoorde haast iedereen klagen over de bus, ik lachte stilletjes, ik had een goede plaats helemaal vooraan met extra beenruimte , haha. En al snel had ik door dat we nooit voor den donkere op onze plaats zouden zijn, en het was kwart na 7 en al flink donker toen de bus stopte, Ik had als eerste men bagage en ben meteen opzoek gegaan voor een slaapplaats, de eerste plaats waar ik binnen ging was de goede, voor 10 dollar een kamer met airco. Meteen heb ik een douche genomen, en op zoek gegaan naar wat te eten, da was allemaal geen probleem, ik logeerde in het midden van het centrum, dus. Goed had ik gegeten, een gordon blue gemaakt van kip,verse groentjes en een soort van gebakken aardappel, jaja, het ging er goed in.En dan ben ik eens rond gelopen, eethuisjes en cafeetjes had je hier genoeg, mor nergens was er iets te zien, aree volgens mij toch niet.Na enkele pintjes was het bedtijd,

S'morgens om 8 uur stond ik paraat, gewassen en geschoren, zoals het moet, en ging op zoek naar wat te eten, en da was niet gemakkelijk, alles was nog bijna gesloten, en op verschillende plaatsen, waren ze de boel van gisterenavond nog aan het opkuisen. Op een plaats vertelde ze me dat ze om half negen opengingen, en na een korte wandeling had ik eindelijk wat te eten, ondertussen heb ik men boek nog eens doorgenomen, en besliste om terug een brommerke te huren? Ik had voor even men buik vol van te fietsen.waar ik men brommerke huurde heb ik ook een kaart gekocht, en ben begonnen aan een trip. Maar natuurlijk moet je eerst gaan tanken he, tijdens het tanken de kaart eens bekeken en ik wist snel wat ik ging doen, Rond Vang Vieng dat helemaal is omgeven door een bergketen waarvan de hoogste top bijna 1400 meter is liep een dirtroad,( het woord spreekt voor zich) en volgens men berekening zou het bijna een 60 km zijn, dus dat is te doen dacht ik, en ben vertrokken, en het begon stilletjes te regenen( zeveren) maar dat belette me niet , vooruit me de geit( brommer). Na een drietal km moest ik van het asfalt op een kiezelweg, en dat was te doen, harder dan20 durfde ik wel niet, we zouden er wel geraken. Op een gegeven moment reed ik achter een sproeiwagen die het stof goed bluste,Amaai dacht ik ze weten dat ik eraan kom, en ik reed nog trager, .Even later wist ikwaarvoor men het stof bluste, deze weg word gebruikt voor het vervoer van steen en rots om later te vermalen tot cement.

En op een gegeven moment was het gedaan met de besproeide weg, en de staat van de weg werd nog slechter, je moest goed uitkijken welk spoor je moest nemen, of je zat hier en daar in zeer diepe sporen.Na een uurtje kwam ik in het eerste bewoonde gedeelte, er stonden een aantal hutten, de ene nog slechter en kleiner dan de andere, der was niks te zien dus reed ik verder op nog slechtere wegen, en plots stond ik voor een rivier, wa nu gedaan?De rivierwas een 10 meter breed, ik dacht het zal zo diep wel niet zijn, want aan de sporen zag ik dat de auto's er doorreden.Maar ik vertouwde het zaakje niet. Ik heb men brommertje aan de kant gezet, en heb door de rivier gestapt, echt diep was het water niet, het kwam tot halverwege men kuiten.nadat ik terug waade ben ik eens naast de motor van het brommertje gaan staan, en merkte op dat de motor voor het grootste gedeelt zou onderstaan, als ik er zou doorijden, dus niet doenbaar, ik tilde het spul eens op misschien kan ik het naar den overkant dragen dacht ik, mor nee ik was te plat. En dan plots hoor ik nog een brommertje afkomen, en die draaide even voor de rivier rechts af, ik ging eens kijken en er was een smal spoor. Dus ik ook naar dat paadje, en plots was er een bruggetje gemaakt van houten balken net breed genoeg om met brommer of te voet te paseren, heb ik even geluk gehad he!! Ik was net aan het denken om terug te rijden.

Ik kreeg stilaan dorst, ik leer het ook nooit he! om me vooraf met water te voorzien. Een half uurtje later kwam ik weer in een soort van een dorpje, en daar was een kiosk gemaakt waar er iets te eten en te drinken was, en daar stopte ik natuurlijk, ik stond nog niet stil of er kwam een klein oud vrouwtje af die me al dankte, en ik had nog niets gedaan, ze was blij en wist zeker dat ze iets aan me kon verkopen.Ze opende een frigo, en daar zat vanalles in , en het rook niet aangenaam ook niet, ik zag een blikje van een soort limonade staan en besloot deze maar te nemen. Ik opende het blikje, en nam een flinke slok, wa was datte, het smaakte van geen kanten, Toen ik naar de vervaldatum keek en zag staan januari 2008, wist ik de reden, en heb een flesje water uit de frigo genomen, dat nog zeker goed was.En er kwam een bengeltje van een jaar of drie aangelopen en toen ik het aansprak, schrok het zo, het begon te wenen, amaai zie ik er zo verschrikkelijk uit. Ik probeerde het kindje terug te laten lachen maar het lukte me niet, en toen ik het een briefje van 1000 kip gaf , nam hij het vlug aan en liep weg; Ik dronk nog eens van het flesje water, en plots stonden er drie van die kindjes voor mij, en keken me smekend aan, plots kwam het eerste kindje terug aangelopen, met zen handen vol met snoepjes en kon nu wel lachen. Wa nu gedaan? dacht ik, en besloot ze allen1000 kip te geven,( omgerekend vier van onze oude franken) da kon er wel af; Nadat ik de kinderen het geld gegeven had kwam er zelfs een moedertje met een zuigeling naar me toe, ik had geen briefjes van 1000 meer, en heb ze 5000 gegeven, het vrouwtje dankte me meermaals en ging weer terug; Ik heb men limonade en water betaald, het oude vrouwtje ook nog maar iets gegeven, en toen ik net wou vertrekken, kwamen al die kindjes me bedanken met hun handen vol snoepjes.

Ik heb nog een paar keer over en door een rivier gemoeten, en het lukte steeds, ik was fier op men brommertje dat zen werk naar behoren uitvoerde.Ik zette men helse tocht verder, en om 4 uur kwam ik moe en tevreden in het centrum. Na een koude douche en iets te hebben gegeten was het tijd om beginnen te pennen, en nu ga ik ermee stoppen.Deze avond ga ik me eens goed bezatten en we zien wel wat de avond brengt;;;;;;; dat horen jullie later wel!!

Zo zie je maar ik heb een euro weggegeven en heb verschillende lachende gezichtjes gezien, als ge bij ons een euro wegeeft ben je een gierigaard!! en lacht er niemand meer!!

zoals steeds groetjes he!! mario in laos