Om 9 uur s'morgens was ik gepakt en gezakt, en aant wachten op de bus naa Luang nang tha. Ik was ondertussen gewoon dat de bussen te laat zijn, dus, ik maakte me niet druk, en begon een puzzeltje in te vullen, en keek af en toe eens naar de klok, en het was al half 10 Ondertussen was er een dame bij aan de tafel komen zitten en zij moest met de zelfde bus mee, en ze was ook rustig bezig meteen boek aan het lezen.En dan plots was het al 10 uur, ik ging eens informeren, en ze vertelde me dat de minibus er meteen zou aankomen, en da was ook zo.

En wonder bij wonder de bus was nog leeg, haha, dan heb ik weer een goed plaatsje en zette me weer vooraan, naast de chaufeur, maar ik moest achteraan gaan zitten vertelde hij me met hand en tand, een woord engels kon en verstond hij niet, dus geen probleem en ik zette me naast dat engelse meisje, een jaar of 25 schatte ik haar.En we vertrokken met enkel twee passagiers, amaai, wat een luxe.En normaal is er plaats voor 10;

Na een km of 25 stopte de chaufeur om te tanken, en er kwamen 5 laonezen bij in de bus zitten, geen probleem, plaats genoeg, en we vertrokken weer,en even later stopte de bus weer aan de ene of andere hut, en er kwam een hele groep mensen naar buiten met allerlij zakken, en die werden op het dak gebonden, ook geen probleem, en toen brobeerde men twee mensen tussen mij en de engelse dame te plaatsen, maar er is maar plaats voor drie personen ,en ik ga niet als een haring in dat busje zitten, en na veel vijven en zessen is de engelse dame naast me komen zitten, en is er een oud vrouwtje naast haar komen zitten, en we waren nog niet weg of die pakte al een plastiek zakje, amaai da ga weer wat worden; we vertrokken en na vijfv minuten was het zakje al voor een deel gevuld.Smakelijk is iets anders he!

! De reis zelf is maar 160 km en er werd ons verteld dat de reis 3 uur zou duren, da zal wel lukken dacht ik, stel dat hij er een half uur langer over doet, da gaat nog .Elk uur werd er gestopt voor een plaspauze, en waar stopte de bus, steeds ergens op een plaats waar er geen wc voorhanden was, de mannen konden naast de baan gaan staan, maar de vrouwen moesten in de kant hun ding doen, voor de plaatselijke vrouwen is da geen probleem, die hebben allemaal nen snelzeiker aan, maar ik had te doen met Laura( zo noemde ze),

En we waren drie uur onder weg en ik zag een verkeersbord staan Luang nang tha 50 km, nog een uurtje dacht ik, da zal wel lukken, dacht ik. En een kwartiertje later stopte de bus en dat oude vrouwtje en haar gevolg stapte af.Weer een half uur later stopte de bus weer en werd alles van het dak gehaald, en weer stapte er mensen af, nu kan het toch niet ver meer zijn vertelde ik Laura, en we vertrokken weer. en plots zie ik een verkeersbord Luang nang tha 70 km, en daar juist was het nog 50, hoe kan dat?En wat ik vermoede op dat moment, de chaufeur zette de andere mensen op plaatsen af die ze zelf voorstelde, en liet ons stilletjes zitten. Toen vertelde ik Laura wat er aan de hand was, en ze werd lijkbleek en begon in het engels te brullen, de chaufeur besefde dat we weet hadden van zen praktijken, en dierf niet meer om te kijken, was me da een engelse colére zeg !!! Onderweg stopte de bus om iemand te laten opstappen, en weer ging het engelse keelgat open en de chaufeur reed verder.We zijn ter plaatse geraakt, maar in plaats van drie uren reizen zijn het er bijna zes geworden. Ik heb afscheid van Laura genomen, en ben een slaapplaats gaan zoeken, ik zag een mooi hotel in het centrum, met goede prijzen 70000 kip' (7 euro) en heb een mooie kamer met alles op en aan, en ga hier drie nachten verblijven.

S'morgens zoals gewoonlijk vroeg uit de veren, en besliste een brommerke te huren en richting chinese grens te rijden, een 70 km verder. Onderweg in en tussen de bergen was het soms flink koud, maar ik was voorzien en had een truitje bij, nen mens leert bij he! Ook waren er mooie landerijen, en twee uren later stond ik oog in oog met de chinese grens

.Er was een lijn getrokken over de baan en verder mochten touristen niet komen, deze grens is niet toegankelijk voor touristen, Zelfs als ik foto's wou maken werd ik aan gebruld, en daaruit was duidelijk te verstaan wat ze bedoelde, amaai wat een gedoe!! Het egste was dat er geen andere weg terug naar Luang mang tha was, en moest de zelde weg terug, en heb dat ook gedaan, ik kon niet anders he!!

Deze avond ben ik eerst iets gaan eten , het smaakte wel niet erg, maar ja wa doede eraan?, Morgen huur ik terug dat zelfde brommertje en rij ik naar een andere chinese grens in Bo Ten, ben eens benieuwd wat het daar gaat zijn, en ik heb ik men boek gelezen dat de route als zeer mooi word omschreven.

Sebiet douchen en dan ga ik er ene pakken, ik zou zeggen ge moogt meegaan,ik doe er ene op :-) aan jullie de keuze!!

ja mensen, zo val je hier van de ene in de andere vebazing, leuk he!!

dorstige groetjes mario

Ik zag China, maar zou China mij ook gezien hebben??