Het is weer eventjes geleden, he!! Da komt namelijk omdat ik op een plaats was met zo goed als geen internet, en als er internet was , was het zo traag dat ik men mails beter met den tamtam kon versturen, da ging rapper denk ik.

waar was ik gebleven ???????? ; O ja In Don Det. Ik had lang in men bed gelegen, en als je dan weer op bent moet je niet verschieten dat het terug zo weer donker is.En dus is er overdag niet veel gebeurd, maar dat heb ik s'avonds ruim goed gemaakt. Na het avondmaal had ik me achter de muziekinstalatie gezeten wat cd's en goede muziek uitgezocht, men laptopje erbij, daar staat ook veel muziek op, dus, het kon niet op.Het eerste uur dat ik bezig was, was er bijna geen kat, maar rond 8 uur begon er volk op het terras te komen en er was dadelijk wat sfeer. En nog een uurtje later, terrasje bomvol, en de eerste danspasjes werden gezet. Even later kwamen er een 5 tal duitsers bij, en ik kon het niet laten , ik speelde een Ramstein nummer.. En de duitsers geloofde hun oren niet, ramstein in Laos??? En van het ene kwam het andere, en ik heb zelfs franse en nederlandse muziek gespeeld, op alles werd er gedanst. En als het plezant is, vliegt den tijd he!!en om half twaalf moest ik stoppen van Any Omstreeks half een was het terras leeg, en was het bedtijd. Any deed of ze weer dronken was, en is maar bij me blijven slapen.

S'morgens was het andere koek, ik had niet verteld dat ik vandaag zou vertrekken, en der was er éen boos, maar ja, as ge boos bent hebt ge twee keer werk vertelde men vader me vroeger. Nadat ik men spullen heb gepakt, ben ik vertrokken. eerst een stukje met de boot, en dan met pak en zak op een vrachtwagen, Ze waren hier aande weg aant werken en de bus kon niet op de normale plaats komen, en zo hebben ze ons met een beestenwagen naar een plaats gebracht een tien km verder. En blij dat ik was, dat ik uit die beestenwagen kon, ge werd van de ene naar de andere kant gesmeten, daar was geen vasthouden aan. Eenmaal op de bus, en even later de grensovergang, zat ik weer in cambodja, zo gaat da he!!

Ik besliste om in Kratie de bus te verlaten en daar een dag of drie te blijven. Het was weer na de middag, en dan is een kamer vinden altijd moeilijk, maar eventjes uit het centrum

, had ik een kamer gevonden, 5 dollar, ik had een groot bed , een tv en warm water op de kamer, wa wilde nog meer, he!! Na de gebruikelijke douche, was het tijd voor een eerste verkenning. Kratie ligt ook aan de mekong, en hier kan je weer de z oetwaterdofijnen gaan bekijken, maar daar was het al wat laat voor, het begon stilaan donker te worden.Ik zette me op een terrasje langs de mekong en kon de zonsondergang bewonderen, terplaatse wat gegeten, en het dienstertje was weer een lief vrouwtje, en zo ben ik nog lang op het terras blijven plakken; Licht aangeschoten ben ik naar men guesthouse gestapt, en in men bed gekropen.

En dan werd ik wakker, ik had zeer lekker geslapen, en na de douche keek ik op de klok, man man ik geloofde men ogen niet , het was al half 1, amaai wa hebbe kik geslapen , een kot in den dag, sebiet is het donker, en heb ik niks van den dag gehad, en spoede me naar buiten. Wat nu gedaan? Maar een fiets huren he! Daar waar ik de fiets huurde kreeg ik een plannetje en er was een route van 15 km uitgestippeld, en die zou ik volgen . Met de nodige eet en drinkstops ben ik meer dan 3 uur zoet geweest, en men poepeke speelde weer op, wa hebben ze hier slechte zadels, of zou het aan mij liggen,?? Moet ik terug wat meer beginnen te fietsen??Moe en voldaan ben ik terug naar het terras van gisteren gegaan, en daar schuins over was een internetcafe, dus de plaats om men blog te schrijven, maar zoals ik het al eerder vermelde het was hopeloos, niet te doen, dus geen blog he !! en moeten ze maar wachten.

De dag later heb ik me niet laten verrassen, en had men wekker gezet. Ik zou een brommertje gaan huren op de plaats waar ik gisteren de fiets huurde, want daar waren ook plannetjes om met het brommerke te doen.En ik vertrok voor de rit van de oost naar de westbank, een kleine 100 km. En ik vertrok naast de mekong, en normaal moest ik een 10 km verder een brug tegenkomen en daar moest ik over.Maar zoals de meeste brommerkes,mankeerde hier de km teller,maar een brug die zou ik wel tegenkomen dus geen probleem.Op een gegeven moment stopte de asfalt en moest ik over de kiezel en het zand, geen probleem, da is plezanter. Maar waar is de brug verdorie?? ik denk dat ik al zeker 20 km gereden had en nog steeds geen brug. En dan kwam ik op een weg die nog moest aangelegd worden, en nu was er van die rode kiezel, en dat gaf een stof, man man, waar was men stofmasker?? en ik bleef maar verder rijden, en verder en verder, waar ik was da wist ik niet. en op een gegeven moment kwam ik terug in de bewoonde wereld, hier en daar stonden er grote hutten, en aan een van die hutten verkochten ze gekoelde drank, en daar was ik aan toe, amaai,, nen frisse cola, kan wonderen doen. Maar ja de mensen hier zijn wel vriendelijk , maar ze verstaan nikske, zelfs as ik ze men plannetje liet zien, gebaarde ze van krommen haas.En dan plots kwam een van de mensen met een blanke man aangelopen, en die man zou me verder helpen, het was een duitser die hier al 10 jaar leefde, en zich bekommerde over het dorpje.Ik gaf de man men plannetje dat ik mee gekregen had, en die draaide het ook in alle richtingen, en snapte het ook niet. En plots begon hij te lachen, en vertelde me dat het een plannetje was van een ander stadje aan de mekong. ik geloofde men oren niet,maar ik moest het geloven.Ik bedankte de man , betaalde men cola, en ben terug gereden

; Ik was nog geen 500 meter weg of het was van datte, platte band vooraan. Ik ben met men brommerke aan de hand, terug naar het dorpje gegaan, en daar had ik de geschikte man gevonden, en een tijdje later kon ik terug vertrekken.En dan, ik denk een 20 minuten later!! JaJA het was weer van datte!! weer plat en nu vanachter, godverd---mme vloekte ik, wa nu gedaan? As ik moet terug gaan naar het vorige dorpje, ben ik 2 uur onderweg , of zelfs meer.Ik dacht het beste wat ik kan doen is gewoon verder gaan en trachte een vrachtwagen of zo tegen te houden, en zo begon ik aan een tocht , in het midde van de dag , een stevige zon , geen schaduw, en dan die stofferige weg, ge moet niet vragen hoe dikwijls ik heb gevloekt onderweg.En dan telkens er een wagen paseerde, da stof op men zweterige en natte kleding, ge moest me zien.En dan plots stapte er een man met een koe op de weg, en bekeek me, en hij verstond me meteen, en deet teken hem te volgen. Dus, volgde ik de man en koe maar, en na een 1à minuten nam hij een zijweg, envroegom hem te volgen, en even later kwamen we aan enkele hutten.ik was stikkapot, vrouw vrouw wa had ik afgezien.Maar nu moet die band nog gemaakt worden, of ik sta nog nergens

. Even later kwam er een man met een kartonnen doos, en daar zat materiaal in, en hij begon eraan.Toen de binnenband zichtbaar was, en we hem probeerde op te pompen, zag ik het meteen, een groot gat in de band, en ik vreesde het ergste, hier is geen maken meer aan. Maar de man miek er geen probleem van en stapte weg. Hier sta ik nu schoon,en wa nu?? Enkele minuten later kwam die man terug en wat materiaal, en zoiets had ik nog nooit gezien,

Wa gaa dieje doen?? De man knipte een stukje juist naast de scheur uit de band? En uit een stuk van een andere binnenband knipte bij ook een stuk. Wat en hoe hij het klaar speelde ik weet he niet maar op een gegeven moment begon hij een vuurtje te stoken en warmde een soort rubber op, ik vertouwde het zaakje niet, maar al bijal een dik uur later was de band gemaakt. IIk bedankte de man met 5 dollar, en hij voelde zich koning te rijk, hij zou me zelfs gekust hebben.

En ik kon terug bollen, en veel later dan verwacht kwam ik terug in Kratie aan. Ik zag eruit, alle mensen keken me al lachend aan, maar ik was opgelucht dat dit avontuur weer goed verlopen was. Na een flinke schrobbeurd , voelde ik me weer mens, en het was net of ik een nieuwe huid had, zo blonk ik. Toen ik men brommerke terug inleverde en de man het kaartje onder zen neus duwde, wist hij niet waar naar toe te kijken, en dan had ik het nog niet gehad over de platte banden en de slechte staat van de banden.Toen ik alles had uitgelegd wou de man me een deel van het geld terug geven, maar dat heb ik niet aangenomen. Ik was blij dat ik weer iets had om over te schrijven.

De morgend daarop moest ik om 7 uur de bus nemen, dus was er voor biertjesniet te veel tijd. En de rest lezen juliie de volgen de keer wel, daaaaaaaag Mario in the dust;

zo zie je maar, niets is te voorspellen, maar elke dag is al een avontuur op zich;

En lieve lezers en lezeressen, de tijd gaat snel, gebruik hem wel!!