S' morgens om half zeven was ik klaar om de bus naar KIompong Cham te nemen, dus goe op tijd, en de bus was er al, maar ze was op slot. Er was voldoende tijd om nog een broodje met kaas te eten( smeerkaas ), dus liet ik het me smaken, het broodje was al enkele dagen oud denk ik, eerst werd het op een grill opgewarmt en de kaas werd er tussen gedaan, maar het broodje koelde snel af en toen was ik precies rubber aan het eten, ik had men tanden goed nodig en nog moest ik flink trekken om er een stuk af te krijgen.het smaakte wel niet erg, maar ik had iets gegeten. Ondertussen was het al bijna zeven uuir, en er was al flink wat volk bijgekomen, en nog steeds was er geen spoor van de chaufeur. Een kwartier later nog steeds geen chaufeur, en de mensen begonnen lastig te worden, blijkbaar verwacht toch iedereen dat de bus tijdig vertrekt. En dan plots gingen de deuren open, de chauffeur en zen helper lagen al die tijd in de bus te slapen, zo gaat da hier.Een 20 minuten later zijn we vertrokken, en zoals dat hier gaat krijg je een plaats toegewezen, je stoelnummer staat op je ticket dat je op voorhand moet kopen. Ik had nr 18 een plaats tegen de gang, dat heb ik het liefste, toen ik ging zitten klapte de rugleuning helemaal achteruit tot op de benen van de vrouw achter me.de stoel die ik was toegewezen was stuk, ik ging men beklag doen maar dat hielp niet.Onderweg ben ik veschillende keren achteruit gevallen, en telkens met het gevolg dat de vrouw achter me het slachtoffer was.En een plaats voor me zat een man van een jaar of 60, denk ik, en die was de hele tijd met zen gsm bezig, het was een nieuwe denk ik , want hij probeerde alle belgeluiden uit, om zot van te worden, maar het egste was telkens hij belde of opgebeld werd, brulde hij zoluid dat de hele bus het hoorde, en ik was niet alleen die me ergerde.Op de eerste stop om iets te eten of te drinken heb ik met een stok touw en een stukje ijzerdraad men stoel kunnen vast binden zodat ik de rugleuning rustig kon gebruiken, maar toen de chauffeur zaf dat ik aan de zetel aan het prutsen was wilde hij me uit de bus zetten, met hand en tand heb ik proberen te verklaren wat de bedoeling was, pas toen de helper er bijkwam werd de chauffeur rustig en veranderde van gedacht.( Aree nu wilde eens goe doen, en dan vliegde bijna uit de bus)

Na de stop kon ik me voor het eerst goed zitten en de rugleuning gebruiken, het vrouwtje achter me was ook tevreden. Ik zette men mp3 speler op om die kwetteraar voor me niet te horen, en ik viel in slaap.De bus stopte, ik werd dwaas wakker en er stapte nen hoop volk af, en ik stapte ook hevig af, pakte men rugzak, en de bus vetrok.

Ik probeerde het guesthouse schuintegen over de bushalte te vinden maar da was er niet,en der klopte meer niet, tot ik door had, dat ik een halte te vroeg was uitgestapt, godverd - -mme dacht ik, da moet mij weer overkomen. Het plaatsje waar ik was afgestapt noemde Stung Tran, en echt veel is of was er niet te zien. ik had een kamer gevonden met zicht op de mekong, maar dat ben ik ondertussen al gewoon.

De dag daar op ben ik eindelijk in Kompong Cham aangekomen, en daar was het guesthouse dat ik de dag tevoren moest hebben snel gevonden.Het stadje was klein maar redelijk proper tegenover anderde plaatsen in Cambodja.Ik heb hier ook wat rond gelopen langs de oever van de mekong.En de dag daarop heb ik de bus naar Phnom penh genomen, nen tuk tuk aangesproken en me in de 110 street laten afzetten, dat is de straat voorde uitgaans buurt, en heb daar een kamer gezocht en gevonden.S' avonds ben ik er nog eens stevig ingevlogen, in een leuke kroeg speelde er live muziek , en daar was het te doen.Deze morgend een kleine kater, maar die heb ik verzopen met zeer straffe koffie. Sebiet probeer ik de russische markt te vinden en de rest zie ik nog wel.

jaja in slaap vallen kan rare gevolgen hebben!!!

groeten uit de broeierige hoofdstad van Cambodja, van ons aller ;MARIO