Na de Tweede dag in Phnon Penn te hebben rond gelopen, besliste ik om naar Siem Reap te reizen. En toen ik men ticket wou gaan kopen voor de volgende morgend te vertrekken vertelde de verkoopster dat er nog plaatsen vrij waren op de nachtbus die vandaag nog zou vertrekken. En het spookte in men hoofd, ik wist het niet goed meer, en ik besliste om die avond nog te vertrekken.

En zo geschiede het ook, om kwart voor 12 werd ik opgehaald, en enkele minuutjes later was ik aan de bus, en kreeg plaats 17 toegewezen, helemaal achteraan in de bus.Men bedje dat vrij smal was en maar 10 cm van de normale vloer, lag op er eerste moment zalig, ik zou al in slaap gevallen zijn voor we vertrokken. Een dik kwartier later vertrokken we.Het ene bedje dat nog vrij was werd vol met bagage geladen, en we waren weg. En al snel had ik het door, van slapen ga niet veel in huis komen, telkens de bus optrok was het net of de cardanas tegen men rug klopte, maar ik werkelijkheid sloeg ze tegen de vloer denk ik en dat maakte een hels lawaai. En toen die moment had ik spijt over men beslissing, maar je kan niet terug, dus moet bje er het beste van maken he!!

Het was een lange reis, al wakker liggend, en onbewust luisterend naar de ook luid draaiende motor .Maar dan plots komt er toch een eind aan de misere en het was kwart voor zes s'morgens toen ik de bus uitstapte, en ik werd meteen vast geklampt dor een tuktuk driver, en hij omhelsde me bijna. Het was de oude man die voordien een rit me me had gemaakt neer het tongle sap meer, en hij herkende me meteen, dan moet ik toch een goede of slechte indruk hebben achter gelaten he!! En hij wist nog waar ik van te voren heb geslapen en bracht me naar de zelfde plaats, gemakkelijk he, Het hotel had een nieuwe laag verf gekregen, en men vroeg een dollar meer nu. Eenmaal op de kamer was het tijd voor de douche, en ik voelde me als herboren, zo fris als een belg die net een koude douche heeft gehad!! En wa nu gedaan zo vroeg in de morgend? Oja een ontbijtje kan ook wonderen doen, en ik naar het Cambodjan soup restaurant, waar ik daarvoor ook ontbeten had.En daar aangekomen herkende het dienstertje me ook meteen, en ik werd als een koning ontvangen, aree als een prinsje toch :-), Maar da was plezant, dat na een goede twee maanden de mensen je nog herkennen. Na het ontbijt voelde ik me toch een beetje moe, en ben naar het hotel gegaan, en daar herkende de manager die net was aangekomen me ook meteen, en na een kort gesprekje kreeg ik de kamer aan de prijs als van te voren. Na het korte gezondheids slaapje was het tijd om een deugd doende massage, en ik terug naar de plaats waar men mij van te voren ook steeds goed behandelde, maar daar was men vaste meisje niet meer en ze vertelde me dat ze nu even verderop werkte, Dus ik naar de Dragon, en !!, ja ook zij vloog rond men nek, en een dik uur later was ik onderhande genomen, en voelde me net 18 jaar. En dan wat zou ik doen met Sutjetan, men maatje van voorheen?? Zou ik haar opbellen of niet, ik weet dat ze de vorige keer het zeer moeilijk hadtoen ik vertrok. Ik besliste om haar niet te bellen, ik blijf nu toch maar twee dagen, en wil haar niet nogmaals kwetsen.De rest van de dag heb ik overal wat rond gelopen, en daar word ge zo moe van, dat ge in de late namiddag nood hebt aan een slaapje.

Na het tukje van een twee uren, nen koude douche en washet tijd voor het avond eten, en ik ook weer naar een plaats waar ik van te voren ook telkens lekker kon eten.En of het lekker was , man man ik heb duimen en vingers afgelekt, ik bestelde nog een biertje. En al wachtend op da biertje ( hier zijn ze niet van de rapste) werd ik plots stevig omhelst, ik wist niet wat me overkwam, en enkele seconden later besefte ik wat er gebeurde. Sutjetan was daar, ze was opgebeld door veen vriendin die me herkende, en eigenlijk was ze boos omdat ik haar niet had opgebeld, maar de blijheid was sterker. Ik heb men verhaal moeten doen, en van het ene kwam het andere.

S'morgens moest ze al vroeg de veren uit, ze werkte nu op een andere plaats, en is met zeer kleine oogjes vertrokken.ondertussen had ik contact opgenomen met Freddy, die van plan was om naar Bangkok te komen, en ik was van plan om met hem samen zen verjaardag nog te vieren, en na enkele smsjes en mails was ik er uit, ik vlieg morgen naar Bangkok. En daar op de luchthaven wacht Freddy op me , en dan gaan we samen enkele dagen de streek onveilig maken :-), En hoe dat gaat aflopen, zul je volgende keer lezen, want ze laat me niet gerust voor de moment;

Het is fijn dat je overal zo herkend word, ik voel men net nen BK

groetjes uit Siem Reap, mario in goede handjes

BK, bekende kempenaar